De start van het Dutch Festival of Magic met een gratis open dag voor leken is een goed idee. Er komen zeker 400 bezoekers op af, veel ouders met kinderen. Ik deed een workshop en was verbaasd: Ze komen uit het hele land!

Niet raar als je van goochelen houdt: Er waren leuke shows, de acts van Scott & Muriël en je kon workshops volgen. Tijd over? Laat je verbazen bij de dealers. Die waren blij, ik zag veel grote tassen vol spullen de Reehorst verlaten.

Goochelaars konden direct donderdag al drie lezingen bezoeken, dus reden genoeg om er op tijd bij te zijn. Jammer dat donderdag toch een rustige dag is, want na de lezingen kon je meteen door naar de Hans Klok Trophy: Een internationale competitie voor junioren.

Het was ook de opening van het festival en dan is het natuurlijk fantastisch als iedereen op het feest aanwezig is! De opening werd in Black-art gedaan door Dion met zijn team. In deze act werden de naam van het festival en de aftredende president tevoorschijn gegoocheld. Jasper Oberon gaf het stokje door. Maar aan wie?

Net voor de show was er gestemd. René Schreurs bleek de nieuwe voorzitter van de NMU te zijn. Samen met Jasper mocht hij meteen een Gouden Speld uitreiken, want aan één president had men dit jaar niet genoeg. Zie voor de speldjesregen het Nieuws-artikel.

Na het officiële deel opende Hans Klok de wedstrijd per video en nam Michel van Zeist het live over.

TONEEL CONCOURS

Nigel Otermans was een passende opening, zijn idool is Hans Klok. Dat zag je duidelijk terug in de manier waarop hij het publiek aankeek. Nigel had een decor van dozen en kwam op met een steekwagen, inclusief sluikreclame voor Dynamite. Wie gunt dat René niet… Nigel bleek ringen te vervoeren inclusief instructie, dus even proberen. Dat leverde een quickchange op van werkoverall naar kostuum. Klaar om een Hans-Klok-kaartmanipulatie te doen, inclusief poses. Ineens zijn we in Las Vegas, want het decor wordt slim gebruikt. We vliegen met een kartonnen doos de lucht in en zien dan een verscheurend + herstellend stuk papier. Helaas gaat dat niet goed en dat is jammer: Het is de finale van de act.

Michel praat daarna met de deelnemer en vraagt om jury-commentaar. Dat is geen gelukkige keus. De jonge deelnemers verstaan nauwelijks Engels, de jury praat gebrekkig Engels en ook Michel verontschuldigt zich vooraf voor zijn Engels. Als niemand goed Engels spreekt en een deel van het publiek het niet begrijpt, is het slimmer om dit niet te doen.

De internationale jury nam haar taak ook erg serieus. Op de vraag “Wat vond je van de act” verwacht je één positief punt en dan door naar de volgende. De jury was echter van mening dat het goed was om een volledig juryrapport door te geven. Door twee of drie juryleden… Dat leverde de nodige vertraging op en we zaten van 19 tot 23 in de zaal. Dat is jammer omdat het enthousiasme voor de deelnemers bekoelt, los van hun prestaties.

Toen kwam Ha-Kyung Nam uit Korea op. Een prachtige verschijning van een mooi meisje in een kaartenjurk. Achteraf raar, want ze deed het ringenspel. Top opgepakt, want na 1 seconde muziek ging het doek weer dicht i.v.m. technisch mankement. Even later deed ze alsnog de act met steeds meer ringen. Enige minpuntje is het gebruik van visdraad. Alle kandidaten tijdens dit congres gebruiken heel dik en pijnlijk zichtbaar draad. Dat blijft toch een hulpmiddel waar je heel goed over na moet denken.

Vervolgens komt Adam Black op. Een jonge vent in een zwart pak met zwart overhemd. Dat gaan we nog vaker zien en ik vraag me af wat voor kleding de jeugd van tegenwoordig draagt. Zwarte kostuums? Adams idool is Paul Daniels en ik hoopte daar iets van terug te zien in zijn act. Paul maakte van een chop cup een act dankzij zijn humor en persoonlijkheid. Dat had deze act ook nodig. Het ging alleen maar om de Rubik’s cube. De liefhebbers denken blijkbaar dat anderen ook verliefd worden op een vierkant stuk speelgoed, net als zijzelf. Helaas is dat niet zo en vraagt een act waar weinig magie in zit en veel skill om een interessante presentatie. Dat kan! Zo bewees de Belgische winnaar van deze trophy.
Adam liet zien dat hij helemaal verslaafd is. Ook de twee dagen na zijn act heb ik hem overal in zijn eentje zien zitten met zijn kubus. Leuk dat hij als ‘geek’ de muziek gebruikt “This is my Rubiks Cube”. De act was strak en prima gebracht. Alleen sloeg er geen vonk over naar het publiek. Maar dat is zo mooi als je jong bent: Je hebt de tijd om te groeien als persoonlijkheid.


Nigel Otermans, Ha-Kyung Nam en Adam Black

We zitten nu al een hele tijd en de pauze is nog niet in zicht. We krijgen Sung-Ho Lee te zien uit Korea. Hij draagt een zwart pak en glittertjes. Michel kondigt hem aan als een ‘act over daten’ maar dat was geen goede intro. Het was een manipulatie met parfumflesjes en bloemblaadjes. Leuke ideetjes maar opnieuw bleek dat black art en visdraad niet per definitie onzichtbaar is. Als je daarna van gele bloemblaadjes naar zwarte bloemblaadjes gaat die je tegen je zwarte kostuum houdt, ziet niemand meer wat je doet. Heel jammer, want volgens mij ziet hier een prima act in en deed Lee het goed.

Als ik zie wat die junioren al kunnen en dat vergelijk met mezelf toen ik 18 was…petje af voor alle deelnemers. Ook voor Alan Magic uit Litouwen. Een jong kereltje van 15 die overtuigd is van zichzelf. Zoveel zelfvertrouwen had ik niet in mijn pubertijd. Hij presenteert in het Engels terwijl in het interview blijkt dat hij dat niet spreekt. Dat is al knap op zich. Helaas doet hij een hele uitgebreide versie van B’wave en daar raken goochelaars niet meer van onder de indruk.

Alan doet mee met Comedy Magic. Dat is lastig, want humor is best moeilijk. Zijn manier is Flip versieren als ridder met een ballonzwaard en -helm. Vervolgens mag Flip op het podium een rondje doen op een stokpaardje. Dat was best grappig.

Nu is het tijd voor illusies: Julian & Maurisa doen mee voor de NBG. Ik zie ze niet terug bij het nationale kampioenschap. Dat was misschien wel zo slim geweest om een prijsje te halen. Ze open met een fire cage (wie doet die tegenwoordig niet?) en dan een soort cube zig-zag met speren. De finale is een illusie die ik niet begreep. Helaas voor dit duo ging de illusie ook helemaal verkeerd. Ach ja, shit happens, gewoon doorgaan! En dan volgend jaar met het NK meedoen!


Sung-Ho Lee, Alan Magic en Julian & Maurisa

Na ruim 2 uur is het eindelijk pauze om daarna met nog een illusionist verrast te worden. Deze Starboy Ayvon uit Bulgarije laat een mooie act zien, helemaal in het thema van Indiana Jones. Uiteraard ook weer een fire cage, maar het ziet er allemaal supermooi uit. Ook hun versie van de switch ziet er prachtig uit. De methode is niet zo goed als het origineel, maar het kijkt heel anders dan een ‘standaard’ illusieact. Werken aan het verhaal zou ik zeggen en blijven door ontwikkelen.

Ineens is het tijd voor een act van Michel die een blonde mevrouw een hele grote oranje ballon geeft. Grappig gezicht. Nu de climax nog een beetje opblazen en de act wordt nog sterker want vanaf nu check ik al mijn benzinebonnetjes!

Tijd voor weer een Koreaan: Jung-Hun Lim. Klein kereltje van 13 jaar die bij opkomst al de harten van het publiek steelt. Het toneelbeeld is eenvoudig maar duidelijk en later tip ik hem om zijn act wat compacter neer te zetten op zo’n groot podium. Hij moet heel veel heen en weer lopen en dat haalt de vaart uit zijn act. Mooie act, alles paste bij elkaar en manipuleren met gekleurde ballen? Dat zijn natuurlijk klodders verf! Ik hoop dat hij nog jaren blijft goochelen en groeien.


Starboy Ayvon, presentator Michel en Jung-Hun Lim

Dan een jonge goochelaar uit Rusland: Denis Ryabushkin. Hij heeft een leuk idee en doet een touw + ring routine. Helaas is het vrij snel en is het een herhaling van een ring die op het touw zit en dan weer niet. Dan weer wel, dan weer niet. Etc. Leuk koppie en een beetje eigenwijs, daar houd ik wel van. Alleen de muziekkeus was té eigenwijs: Bohemian Rhapsody. Dat paste totaal niet bij de act. Jammer, want het leidde erg af.

Vervolgens kregen we een jurycommentaar met een kind dat geen Engels spreekt. Dus hadden we een tolk op het podium. Nu werd er vertaald van het Nederlands naar het Engels en dat weer naar het Russisch. En andersom. Niet weer doen.

De laatste deelnemer bezocht met zijn vader dit congres: Maxim Voronin. Hij droeg hetzelfde kostuum als zijn vader en dat was jammer. Je denkt dan eerder aan zijn vader’s act en deze jongen heeft genoeg in huis om iets heel eigens neer te zetten. Hij studeert aan de circusschool in Oekraïne en deed tijdens het interview met Michel ook nog even zijn hoofd tussen zijn benen: Hij studeert namelijk contortionisme. Dat kan niet goed zijn voor je rug…
Maxim deed  een manipulatie-act met ballen en kaarten en twee keer een duif-productie. Die waren beide goed want de zaal genoot ervan. Alleen die nylondraadjes, die blijven verraderlijk zichtbaar.

Op nationaal niveau lijkt me dit voor een juniorenconcours een prima niveau.  Ik had alleen verwacht dat mensen die een verre reis maken om aan een internationale wedstrijd meedoen een betere act presenteren. Alsof je de winnaars van nationale wedstrijden bij elkaar zet en dus allemaal kampioenen kijkt. Dat was nu zeker nog niet het geval.

Gelukkig hadden we nog een gast act uit Rusland: Natalia & Dimitry Perovy. Zij zijn 1e prijswinnaars en dat zie je terug aan hun act. Veel quickchange, een dame die de zaal inpakt met haar uitstraling en op het eind rijdt dit duo letterlijk weg met hun decor. Hele leuke afsluiting.


Denis Ryabushkin, Maxim Voronin en Natalia & Dimitry Perovy

 

Close Up concours

Het tweede deel van de Hans Klok Trophy bestond uit een close-up wedstrijd. Met opnieuw Michel van Zeist als MC. Zoals je vast in een ander verslag leest waren de omstandigheden voor close-up ver van ideaal. Daardoor waren de acts niet allemaal goed zichtbaar.

We begonnen met Ha-Kyung Nam uit Korea. Zij had een heel mooi tafeltje in de vorm van een boom. Opnieuw had ze een mooie jurk aan, ook weer met kaartsymbolen. Helaas was dat niet het thema van de act… Er werd gegoocheld met een verkleurende bloem (leuk paddle-idee), een chop cup met een hoedje en konijntje en een kistje met een sleutel die zoek was. Te veel ideetjes, te weinig focus en dat merkte je aan haar. Haar toneelact was veel mooier, daar stond ze echt te genieten.

Alan Magic deed ook weer mee. Leuk om te zien dat hij hier juist veel meer op zijn plek was dan op het toneel. Hij had een barretje met het lied “Lemon Tree”. De flipstick zat natuurlijk in de act, net als de chop cup met een kers die niet op een kers leek. Vervolgens ging hij naar een grotere bal en een cocktail shaker. Leuke ideetjes. Voor zo’n broekie van 15 een mooie act. Nu nog wat meer rust in de act en je hebt een prima basis!


Ha-Kyung Nam en Alan Magic

Was ik al niet zo gecharmeerd van Rubik’s kubussen, de derde deelnemer was Martijn Spaepen: een Rubiks Cube nerd. Maar wat een verschil met andere acts: Deze nerd zag er niet uit als een nerd, was erg entertainend en won dan ook de Hans Klok Trophy. Een zeer terechte winnaar. Vijftien jaar, net als Alan Magic, maar met een leuke en vriendelijke uitstraling. Dankzij siri, de virtual assistant, begon de act met humor en meteen werd duidelijk hoe sterk een act kan zijn als je die goed script!De act klopte helemaal en het mooiste was een kubus die bestond uit 21 kubussen. Volgens Michel een eigen uitvinding van Martijn. Wat maakt het uit: Ik heb van zijn act genoten! Dat is entertainment zoals het hoort.


Winnaar van de Hans Klok Trofee met de internationale jury: Vadim Savenkov, Boris Wild, Loïs en Manro en Andrea Baioni

Dan weer een technisch probleem zodat gastheer Michel de € 20 van jurylid Manro verandert in een briefje van € 5. Altijd grappig.

Tijd voor Oleg en Polina uit Rusland. Een koppeltje met een leuke twist: Hij goochelt en zij zingt. Niet helemaal zuiver, maar dat maakt niet uit. Helaas is dit een black-art act en in het halfdonker is het moeilijk te zien wat er gebeurt. Er is in ieder geval een verkleurend spel kaarten waarbij de handschoenen van Polina ook verkleuren. Leuke vondst en sterk omdat dit een duo is. Verder wordt van die kracht geen gebruik gemaakt. Wat me nog wel opvalt (bij meerdere acts): Flapjes zijn nog niet hetzelfde als ‘magie’. Anson Lee bewijst in de galashow dat dat ook heel anders kan.

You Geon-Woo uit Korea is de laatste en misschien wel de jongste deelnemer. Elf of dertien jaar, dat is niet duidelijk. In Korea rekenen ze blijkbaar anders. Het is een heel schattig kereltje en hij doet zijn act in het Engels (dat ook hij niet spreekt!). De muziekkeus is een beetje raar, maar de voorspelling in drie enveloppen is goed uitgewerkt. Inclusief een heel slim idee met een stickertje nádat de act is afgelopen. Wat ook nu weer blijkt: Uitstraling doet veel en als je dan ook nog plezier hebt in je act, scoor je bij het publiek punten!


Oleg & Polina en You Geon-Woo

Jan Kosters


Foto’s: Bert Speelman